Mbote NA Bino

In een sms'je, vanuit Parijs, liet ik aan m'n zusje weten dat we om 23:00u zouden gaan vliegen. Op weg naar een nieuwe wereld...

Na ruim 6 1/2 uur vliegen beginnen we met dalen. Eerst vliegen we door een dik wolkendek, en dan volgt daar ons eerste echte beeld van Congo. De zon komt op! De rest van de reizigers heeft het niet eens in de gaten. Wij genieten!

Op Brazzaville Aeroport staat onze gastheer Papa Franck ons, in alle vroegte, al op te wachten. Snel de koffers verzamelen en inladen in een grote witte jeep.

Onderweg naar ons logeeradres kijken we onze ogen uit. Om ons heen rijden ongeduldige taxi's. Er lopen mannen met overvolle karren langs de weg. Er zijn vrouwen met manden op hun hoofd en vaak ook nog met een kindje achterop gebonden. Marktkraampjes op de meest onmogelijke plekjes. en dat alles in het opwaaiende zand van de weg.

Na een half uurtje houdt het asfalt op. We rijden de wijk Putu-Putu in. Eén grote zandbak. Papa Franck legt uit dat het hier een aantal jaar geleden een stuk rustiger was, maar dat steeds meer mensen hier een stuk grond kopen om op te bouwen.

We zijn er. Om de beurt worden we begroet door de gastvrouw Maso, en de 9 kinderen van Papa Franck. Er zijn momenteel al 4 logeetjes dus er is gezelligheid genoeg.

Ze hebben het afgelopen jaar veel werk gehad aan het gastverblijf. We hebben een eigen huiskamer, slaapkamer en toilet en douche. Helemaal in 'Afrika stijl'. We voelen ons thuis