100 stappen

Hier in Congo is een auto een super statussymbool. De rijkste hebben allemaal tenminste één 4x4 voor de deur staan, die werkelijk voor de kleinste afstanden nog gebruikt wordt, zodat ze goed gezien kunnen worden. Wanneer er niet genoeg geld is voor een eigen auto kan er hier gebruik gemaakt worden van één van de vele taxi’s. Deze brengen je tegen een kleine vergoeding tot het einde van een ‘zone’. De taxichauffeurs verdienen immers meer met hun kleinere ritjes dan met langere afstanden. Het kan dus zijn dat je gebruik moet maken van meerdere taxi’s voordat je op je plaats van bestemming brengt. Alleen als er echt geen geld voor ‘luxe vervoer’ is zit er niets anders op dan te lopen.

Op een middag willen wij als gezin een wandeling maken door de omgeving van ons logeeradres. Vele kinderen verzamelen zich enthousiast om ons heen. Ze willen dolgraag mee. Met 14 huppelende kinderen om ons heen vertrekken we. Na nog geen 200 meter worden de stapjes al wat trager, maar we lopen verder.

Bij een kraampje langs de weg trakteren we de kinderen (en mama) op een lolly. Met nieuwe energie wordt de wandeling voortgezet. Oceane (9 jaar) stopt plotseling met lopen en zegt verontwaardigd; “Dit zijn toch wel 100 stappen?”. Waarop Doudou begint te lachen, want het zijn al zeker meer dan 1000 stappen die er zijn gelopen. Hij legt uit dat deze kinderen niet gewend zijn om op z’n Hollands te wandelen. Wandelen wordt hier dan ook ‘100 stappen zetten’ genoemd (stelletje luiwammesen!).

Na wat motivatie lopen we met z’n alle nog een klein stukje verder, waar we worden verrast door een mooi uitzicht. Als de lolly’s op zijn , is het tijd om terug te lopen. Heel, héél langzaam…

Wat zullen deze kindjes lekker hebben geslapen