Een avontuurlijke wandeling
17 augustus 2013 - Brazzaville, Congo-Brazzaville
Na een tijd thuis en een bezoek van Meme Coco was het tijd voor een avontuurlijke wandeling. Bij eerdere wandelingen kwamen we steeds uit bij de top van mooie heuvelachtige landschappen. Vandaag brengt een gids ons helemaal beneden in een dal.
We zouden eerst met de hele familie gaan, maar omdat we een beetje laat vertrokken, en het dus donker zou worden op de terugweg, besloten we met een klein clubje de route te verkennen. Dada, Papa Franck, Ruthe (10), Oceane (9) & ik (Sèna) maken ons klaar voor vertrek. Ik moest voor de tocht een lange broek en dichte schoenen aan want je weet maar nooit wat voor verrassingen er in de bosjes liggen. Zo’n tocht naar beneden leek me wel wat, maar ik vergat de terug weg: dom (als je verder leest weet je waarom).
Het begin was makkelijk. We liepen langs allerlei huisjes in aanbouw en genoten van het uitzicht. Toen opeens leek het alsof we niet meer naar beneden gingen. Het plaatsje waar we naar toe gingen is een soort rivier. Er waren twee wegen naar het riviertje. We namen de dichtstbijzijnde weg (stijl!). Eindelijk aangekomen Het riviertje was vol met kinderen. De volwassen wassen de vieze kleding van de kinderen die nu aan het zwemmen zijn. Dada, Papa Franck en de gids maakt een praatje met de lokale bewoners. Ik hoor onder tussen vogels, Oceane & Ruthe kijken een beetje rond.
WAT EEN MOOIE PLEK !!!
Klaar met rusten, nu weer terug. We moeten nu stijl omhoog. Zo makkelijk als de heenweg ging, zo zwaar is de terugweg. Het begint al te schemeren. Iedere paar meter puffen we uit waarna we weer verder klimmen. Gelukkig, de paadjes worden weer breder en de paden zijn minder stijl. Zo komen we toch nog voor het donker thuis.
Groetjes van Sèna
Het klinkt als een onvergetelijke reis en kennismaking met Afrika. Als je dan toch gaat vliegen, doe je het gelijk goed, Irene
Van ons krijg je een dikke 9!
Heleboel kussen en knuffels van tante Lydia, tante Crisana, almamy, bintou en Ibou xxxxx
Cristine